Þeir gjaldi sem valdi

Nagladekk eru ekki eini valdurinn af miklu svifryki en þó sá langstærsti. Það er hægt að gera margt til að draga úr annarri rykmyndun og sumt af því er komið til framkvæmda, t.d. að spúla göturnar og setja á þær rykbindiefni og skylda verktaka að bleyta vel í byggingum sem verið er að rífa niður. Það má þó enn gera betur og á Umhverfissviði verður áfram unnið að því.

Það er jákvætt að þeim virðist fækka sem aka um á nagladekkjum en þó hefði maður kosið að bílum á nöglum fækkaði meira. Þetta virðist trúaratriði frekar en rökrétt niðurstaða því ef fólk áttaði sig á því að 98% af tímanum eru naglar á þurru malbiki óöruggari en vetrardekk þá myndi það ekki vilja skipta á því og örlítið meira öryggi 2% af tímanum.

Nagladekk spæna upp malbik fyrir um 200 milljónir í borginni á vetri hverjum. Það er þó ekki eini kostnaðurinn sem notkun nagladekkja veldur. Aukalegur kostnaður fólks við tjöruþrif á bílum og jafnvel fatnaði, kaup á þurrkublöðum o.fl.þ.h. er talsverður. Þá er ótalinn lyfjakostnaður og skaði einstaklinga af heilsutjóni sem ryk vegna nagladekkjanotkunar veldur.

Mengunarbótareglan (Polluter Pays Prinsipple) svokallaða kveður á um að þeir sem valda mengun greiði þann kostnað sem af henni hlýst. Í anda mengunarbótareglunnar ættum við að láta reikna til fulls kostnaðinn sem hlýst af notkun nagladekkja og innheimta þá upphæð sem gjald frá þeim sem kjósa að aka á nagladekkjum.

Svifryk hátt yfir heilsuverndarmörkum

Athugasemdir

[Morten Lange, 24.11.2007 kl. 16:54]

Heyr, heyr :-)

Kostnaðurinn af nagladekkjum í þéttbýli er kannski  :  

• Aukið óöryggi vegna bílaumferðar, þegar á heildina er lítið, eins og þú bendir á (nagladekk hafa oftast verri grip, en veita fölsku öryggi)  
• Slit kostar að endurnýja þurfi malbikið oftar
• Slit kostar lélegri umferðaröryggi því vatn safnast í rásunum á akvegum.  Þá slettist líka frekar á gangandi og öðrum.
• Svifrykið kostar veikindi, einna helst hjá þeim sem þegar eiga við veikindi að stríða
• Hræsðlan við svifrykið setur fólki sem vildi njóta heilbrigðar samgöngur eða útivist skorðir.  Þar af leiðindi missa þeir af holla útiveru og hreyfingu.  Þetta hefur klárlega verið vanmetið hingað til, en kyrrseta er vaxandi heilbrigðisvandamál. Kannski er það ekki rétt að hvetja fólki til að halda sér innandýra, því þetta setur óorði á útiveru, á meðan menn ættu  að benda á þann sem veldur skaðann.

En það ætti líka að bæta þeirri reglu að skaðvaldur borgi varðandi sótmengun, sérstaklega úr stórum bílum og öðrum þungum ökutækjum knúnir dísilvéla. Ég er með tilvitnun í opinberri skýrslu sem leggur þetta til,  á bloggi mínu. Skýrsla Samgöngu- og umhverfisráðuneytis leggur líka til að sett verða kröfur um sótsíur á farartækjum sem menga mest.