Gamlir foringjar

Sagan er full af dæmum um hvernig fer þegar gamlir leiðtogar, eða jafnvel bara fjölskylduherrar, neita að gefa forystuna eftir í raun, jafnvel þótt þeir hafi gert svo formlega.

Frétt af ræðu Kjartans túlka margir sem jákvæðar fréttir fyrir Sjálfstæðisflokkinn og því er það miður ef hraustleg tilraun til að brjóta af sér hlekki hins ónefnda hefur hrokkið til baka.

Tár felld á flokksráðsfundi

Athugasemdir

[Greta Björg Úlfsdóttir, 12.10.2008 kl. 12:16]

Það er búið að vera sorglegt að horfa upp á manninn streytast við að halda áfram um valdataumana, frá þeim tímapunkti sem hann hefði í raun réttri átt að draga sig í hlé og sýsla með annað, láta aðra (og hæfari) taka við. Þá hefði hann líka farið frá með vissri reisn, a.m.k. í augum stuðningsmanna, hætt á toppnum, svo að segja.

En þetta er ekki einsdæmi um gamla valdsherra. Nú eru ALLIR, meira að segja hans dyggasti stuðningsmaður hér áður fyrr, búnir að fá miklu, miklu meira en nóg.

Er það ekki einsdæmi í veröldinni að einstaklingur stígi beint úr stól forsætisráðherra og setjist í stöðu seðlabankastjóra? Ég man að ég varð á sínum tíma svo undrandi yfir þessari ráðstöfun að mér duttu allar dauðar lýs úr höfði...

[Máni Ragnar Svansson, 12.10.2008 kl. 13:49]

Já vonandi taka þeir svo af honum allar orðurnar, áður en hann verður sendur í að segja skemmtisögur á KVÍABRYGGJU, einsog "Góði dátinn Sveijk" myndi líklega segja, "Tilkynni herra ofursti :  Maðurinn er ekki bara hrokafullur, heldur er hann líka alveg TRÖLLHEIMSKUR. 

[Greta Björg Úlfsdóttir, 12.10.2008 kl. 20:27]

Máni, þar er ég ekki sammála dátanum Svejk. Ef hann væri heimskur hefði hann ekki verið í þessum háu embættum eins lengi og raunin er.